Romans

Hier zie je alles wat de maîtresse samen heeft geschreven.

Meesteres kent ook misdaadthrillers. En in de Raisting-criminaliteitsserie kan ik ook door de geschiedenis heen bladeren.

Het duurde nogal lang voordat ik mijn maîtresse ervan kon overtuigen dat een goed boek alleen goed is als ik er doorheen loop. En dat werd meteen bevestigd, omdat ze de eerste goede recessie kreeg, alleen maar omdat ik ook in het verhaal zit. Mooi, hè?

Ik denk dat de meesteres vaker naar mij moet luisteren.

Met de Raisting misdaadserie is mijn maîtresse gestopt met het schrijven van zulke ernstige dingen. Alle mensen die dit lezen lachen zich rot. Dus degenen die ook gevoel voor humor hebben. Maar er zijn ook mensen die willen beven van angst bij het lezen en mensen die geen gevoel voor humor hebben vinden het niet leuk. Maar meesteres zegt altijd dat je niet iedereen kunt behagen en dat wil ze ook niet, ze wil plezier hebben met wat ze doet en dat hebben we, want soms help ik haar met schrijven. Maar dat kun je in mijn dagboeken lezen.

Natuurlijk zijn de mensen die we in onze misdaadromans doden niet echt en de andere mensen zijn ook niet echt. Je kunt niet over echte mensen schrijven. Niet als ze nog leven en niet als ze dood zijn. Maar Meesteres en ik vinden het leuk om mensen te verzinnen. We hebben al veel mensen samen verzonnen. Het is erg leuk. Want als we echte mensen gebruiken, dan kunnen ze ons aanklagen en dat willen we niet. Toch gebeurt het dat mensen zich in de personages herkennen. We zijn eerder aangeklaagd omdat iemand dacht dat hij een sprookjesfiguur was. Maar de rechter legde dat toen uit. En er is een artistieke vrijheid. Dus niemand hoeft ons weer aan te klagen. Want als een boek goed geschreven is, dan herken je jezelf en anderen in een of ander karakter en kunnen we niet elke persoon in de hele wereld kennen.

Korte verhalen zijn, zoals de naam al aangeeft, kort. Ze kunnen grappig en serieus zijn. Maar grappige korte verhalen zijn mooier. En de mooiste verhalen zijn de verhalen die het leven schrijft. En ervaar je niet elke dag iets heel grappigs? Of het nu in de bouwmarkt is, waar je achter de medewerkers aanloopt en ze altijd voor je vluchten, in het warenhuis, in de club en zelfs thuis. Dat is tenminste wat de meesteres zegt. Elke dag zit vol met eindeloos grappige ervaringen. Soms zien we ze gewoon niet. Het leven is ernstig genoeg, zegt meesteres. Maar mijn verhalen zijn de mooiste. Ze zijn kort en lang. Mijn dagboekaantekeningen zijn meestal korter en daarom kunnen het korte verhalen zijn, maar alle delen die ik samen heb geschreven zijn allesbehalve kort. Wat me eraan herinnert, ik heb een tweede boekenplank nodig. Of een tweede. Kijk dus niet zozeer naar de korte verhalen van mijn maîtresse, maar naar mijn Zwerver-dagboek’s. Natuurlijk kunt u ook de verhalen van uw maîtresse lezen. Maar ze zijn niet zo mooi als de mijne. Ja, kijk maar eens. Je zult zien! Maar dan kun je ook een bericht aan je maîtresse schrijven dat ze moet stoppen met schrijven en zich moet concentreren op het maken van foto’s van mij en de computer aan mij moet overlaten. Dan hebben we er allemaal meer van. Want ik heb het harder nodig! Is het een deal? Dan kan ik korte en lange verhalen voor je schrijven, veel meer dan voorheen. En omdat een fan me vertelde: „Als de wereld niet aardig voor je is en je leest een Zwerver-dagboek, dan is de wereld weer oké“, dan heeft het veel meer zin als ik achter onze computer ga zitten en voor je ga typen, toch? Meesteres blokkeert altijd alles!